Izamal
Blijf op de hoogte en volg Fleur
22 Januari 2017 | Mexico, Valladolid
Buenos tardes vanuit Izamal!
Na een supersnelle taxirit (Hans: hij rijdt wel lekker door he?) zitten we in Izamal. Waarschijnlijk meer paarden en paardenkoersen dan inwoners, want wat een rust..!
Het decor van de stad lijkt zo weggehaald te zijn uit de film; gele huizen, blauwe luchten en dus vele paardenkoetsen.
En dan ons hotel. We hebben Gloria ingeruild voor Joanna, die meteen haar gouden tand bloot lachte toen ze Isabel (ooo guapa, princessa ooooo!) in het vizier kreeg. Ook Evi kreeg een stel lovende Spaanse woorden en een aai over de bol, het was duidelijk: Joanna was gecharmeerd van de blondjes. Dat hielp, want hoewel onze kamer nog niet klaar was konden we al wel van alle andere dingen gebruik maken. De tuin (groen, groots en gezellig) het zwembad (precies groot genoeg, koel, fris en mooi gelegen) het uitzicht (de tuin of het enorme Spaanse Franciscanen klooster) en de mensen hier (Joanna de receptioniste, Ignacio de klusjesman annex poolguy annex barman en Michella van de schoonmaak). Het is met stip een van de mooiste plekken ooit gezeten, ik heb bijna spijt dat we hier maar 2 nachten zijn.
Rode draad door onze vakantie is zoals bekend eten, en ook dat is hier meer dan uitstekend. Heerlijk hebben we gegeten, zowel met lunch als s avonds. Izamal is tot nu toe een klein paradijs. Zelfs de muggen blijven weg en mijn ontmoeting met la cucaracha die tijdens iedere vakantie wel een keer gebeurt heeft al plaats gevonden in Puerto Morelos.
Als ik dan toch ergens over moet zaniken; het is wel verdomde warm hier. Ja, ik weet het: in Nederland is het -7 ofzo en ik moet niet zeuren, dit wilden we toch? Jazeker, maar 36 graden is gewoon wel wat aan de warme kant.
Toen we vanmiddag een wandeling door de stad maakten, werden we nog bijna onderdeel van een soort drinkfiesta ergens achterin een autogarage. Toegegeven: het zag er heel gezellig uit, maar de lokale José die ons naar binnen wenkte zag er zelf nogal beschonken uit en toen we wat verder binnen keken, zou ik de enige vrouw in het gezelschap van zo'n 40 mannen zijn. Van die types die op hun werkplek de playboy uitklapposter van de maand hebben hangen. Niks tegen mannen die playboyposters hebben, maar toch. Ik heb bedankt voor de eer.
Twee blokken verder was Hans gecharmeerd van het petje van een bejaarde Mexicaan, van de Partido de Trabajo. Na wat grappen over en weer heeft ie 'm voor 20 peso overgenomen. De straat uitlopend belandden we bij Kinich, het beste restaurant tot nu toe.
En nu zitten we op ons dakterras te luisteren naar vooral stilte en vogels (en de mariachi musica van onze buurman, maar dat terzijde) en voelt het echt Heel Erg Als Vakantie. Muy bien.
Na een supersnelle taxirit (Hans: hij rijdt wel lekker door he?) zitten we in Izamal. Waarschijnlijk meer paarden en paardenkoersen dan inwoners, want wat een rust..!
Het decor van de stad lijkt zo weggehaald te zijn uit de film; gele huizen, blauwe luchten en dus vele paardenkoetsen.
En dan ons hotel. We hebben Gloria ingeruild voor Joanna, die meteen haar gouden tand bloot lachte toen ze Isabel (ooo guapa, princessa ooooo!) in het vizier kreeg. Ook Evi kreeg een stel lovende Spaanse woorden en een aai over de bol, het was duidelijk: Joanna was gecharmeerd van de blondjes. Dat hielp, want hoewel onze kamer nog niet klaar was konden we al wel van alle andere dingen gebruik maken. De tuin (groen, groots en gezellig) het zwembad (precies groot genoeg, koel, fris en mooi gelegen) het uitzicht (de tuin of het enorme Spaanse Franciscanen klooster) en de mensen hier (Joanna de receptioniste, Ignacio de klusjesman annex poolguy annex barman en Michella van de schoonmaak). Het is met stip een van de mooiste plekken ooit gezeten, ik heb bijna spijt dat we hier maar 2 nachten zijn.
Rode draad door onze vakantie is zoals bekend eten, en ook dat is hier meer dan uitstekend. Heerlijk hebben we gegeten, zowel met lunch als s avonds. Izamal is tot nu toe een klein paradijs. Zelfs de muggen blijven weg en mijn ontmoeting met la cucaracha die tijdens iedere vakantie wel een keer gebeurt heeft al plaats gevonden in Puerto Morelos.
Als ik dan toch ergens over moet zaniken; het is wel verdomde warm hier. Ja, ik weet het: in Nederland is het -7 ofzo en ik moet niet zeuren, dit wilden we toch? Jazeker, maar 36 graden is gewoon wel wat aan de warme kant.
Toen we vanmiddag een wandeling door de stad maakten, werden we nog bijna onderdeel van een soort drinkfiesta ergens achterin een autogarage. Toegegeven: het zag er heel gezellig uit, maar de lokale José die ons naar binnen wenkte zag er zelf nogal beschonken uit en toen we wat verder binnen keken, zou ik de enige vrouw in het gezelschap van zo'n 40 mannen zijn. Van die types die op hun werkplek de playboy uitklapposter van de maand hebben hangen. Niks tegen mannen die playboyposters hebben, maar toch. Ik heb bedankt voor de eer.
Twee blokken verder was Hans gecharmeerd van het petje van een bejaarde Mexicaan, van de Partido de Trabajo. Na wat grappen over en weer heeft ie 'm voor 20 peso overgenomen. De straat uitlopend belandden we bij Kinich, het beste restaurant tot nu toe.
En nu zitten we op ons dakterras te luisteren naar vooral stilte en vogels (en de mariachi musica van onze buurman, maar dat terzijde) en voelt het echt Heel Erg Als Vakantie. Muy bien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
