Uxmal, Campeche

Izamal ligt achter ons en we zijn gearriveerd in het kleurrijke Campeche. Het is hier een soort paradijs van pastelkleurige huizen. Als je van lavendel, oker en babyblauw houdt, zit je gebeiteld hier.

Voorafgaand hebben we gister in Izamal het klooster bezocht, wat op zich leuk was, maar niet de indruk maakte waarop ik hoopte. Het bleek toch wat kleiner en minder indrukwekkend. De maagd was even uitgeleend voor de dienst en stond dus niet op haar plek. Het museum was vooral gewijd aan her bezoek van Johannes Paulus de tweede en de stoel waarop hij zat. Toch kon ik het niet laten om maar even een aandenken te kopen in de plaatselijke souvenirwinkel, je weer tenslotte nooit wanneer je de maagd van Izamal toch nog een keer nodig hebt. Desalniettemin was Izamal een waar feest: heerlijk eten, lekker rustig, fantastisch hotel en buitengewoon warm. Voor beide meisjes was het zwembad ongetwijfeld het hoogtepunt.
Overigens probeerde Evi ook nog nieuwe Mexicaanse amigos te maken toen we op het plein zaten.

Vandaag stond ons weer een onderneming te wachten. Naar Campeche, zo'n 3-4 uur rijden. Althans, met de route die wij voor ogen hadden, namelijk via Uxmal. Uxmal is Chichen Itza, maar dan beter. Ik kan het met zekerheid zeggen, want ik ben sinds vandaag bij beiden geweest. Uxmal geeft meer de impressie van een stad, is completer en gedetailleerder. En daar mag je wél op sommige van de gebouwen. Hoewel mijn angst voor hoogtes, trappen en dat soort ongein me nog even in z'n greep leek te krijgen, heb ik me toch kunnen vermannen en ik ben naar boven gegaan. De beloning was groot, wat een uitzicht. Zo mooi, de foto is maar een lullig aftreksel van wat ik werkelijk zag. En de hordes toeristen die we in Chichen Itza tegen half 12 zagen binnenstormen bleven hier weg. Er waren nagenoeg 5 bussen over het hele terrein. Heerlijk rustig dus. Kortom: Chichen leek in eerste instantie het grote hoogtepunt, maar Uxmal is de grote verrassing en was werkelijk schitterend. Ook de meisjes hebben zich prima vermaakt, terwijl de temperatuur hoger was en de schaduwplekken minder dan in Chichen. Maar het spotten van leguanen (wat een grote beesten zijn dat soms) en het spelen met een stokje zijn vooral voor Evi prima alternatieven.

Tussentijds kon onze chauffeur Gilberto ("in Amerika heet-ie Gilbert", vertelde Hans aan evi. evi: "en in Nederland ook he papa!") even een dutje doen en vermoedelijk ging ie ook nog wel een hapje eten ergens. Daarna hees Gilberto zich weer in de auto, zeeg neer op de stoel en reed, net als op de heenweg, verkeerd. Ergens een afslag richting Uxmal gemist. Een beste man, maar navigeren was duidelijk niet zijn forte. Opvallend vind ik overigens dat ze hier oude t-shirts en polo's gebruiken als stoelhoezen. Mijn T-shirt past dan maar met moeite over zo'n stoel -en vermoedelijk houd ik dan nog een halve stoel over om te bedekken, maar Gilberto's exemplaren hielden nog ruimte over voor meer stoel, zeg maar.

Goed, aankomst in Campeche. De oceaan is om de hoek (mooi, vis op het menu.) en wij zitten om de hoek van de oceaan in wederom een prachtig hotel. De straten doen nogal Spaans aan; terrassen op de straat, tapas restaurants en veel leven op straat na 19u s avonds.
Het is in ieder geval kleurrijk dus, want de huizen zien er prachtig uit en elke straat is keurig onderhouden. Ik vermoed dat het ons hier ook weinig moeite zal kosten om ons een paar dagen te vermaken voordat we naar Mérida gaan.