Ola!
Blijf op de hoogte en volg Fleur
20 Januari 2017 | Mexico, Valladolid
En nu nog iemand om dat biertje voor me in te schenken? Anyone? Nee? Lekker dan. Werd het toch een lauw supermercado biertje van onze lokale supermarkt. Die naast wat levensmiddelen (wasmiddel, veel zoete rommel en water) ook papier verkoopt. In allerlei soorten en maten. Logisch, waarom bedenken wij dat niet?
Qua eten deden we een nieuwe ontdekking gister. Marquesitas of iets in die trant (mijn Spaans vocabulaire ontwikkelt zich maar heel moeizaam, in tegenstelling tot mijn smaakpalet hier, dat breidt in no time uit). Een soort flinterdun pannenkoekje dat smaakt als zo'n ijswafeltje, gevuld met iets lekkers. Nutella, jam, zoiets. Of edammer kaas van de Blauwe Haan, want die eten ze ook bij het leven hier.
In dat kader hadden we nog een nieuwe vinding op de lokale markt: Tamales. Prachtig verpakt in een bananenblad, maar in dit geval is het dan toch zo dat uiterlijk niet alles zegt, want dit smaakte wel flauw en saai.
De ochtend gister is opgegaan aan de verkenning van de lokale markt (evi was onder de indruk van de varkenskop die aan een haakje hing) en het bezoeken van de kerk en klooster van San Bernardino. Fraaie fresco's en een groots altaar met veel beeldjes, het was een goeie. Ook goed: de eerste souvenirs zijn binnen. Twee tafelkleden waar Kitsch Kitchen jaloers op zou zijn (voor een fractie van de prijs.., pa, je kan weer trots op ons zijn hoor!) en een prachtige nylon boodschappentas die ooit ook hip waren in Nederland en ik hoop nu weer een nieuwe trend te kunnen gaan zetten met mijn nieuwe exemplaar waarop Mexico's grootste kunstenares is afgebeeld; Frida Kahlo. Heel cultureel verantwoord dus ook nog, hoewel ik Hans moest uitleggen wie de beste vrouw was. En dat terwijl in de hipster tent waar we die middag een drankje deden (daiquiri; check!) het vergeven hing met replica's van haar werk. Waar het ook mee vergeven was, waren die andere vakantievrienden: muggen. Gelukkig weten ze daar in Mexico raad mee: de schappen staan gevuld met allerlei anti mug. Jammer genoeg waren we gister te laat. De meisjes nog ongedeerd, maar mijn benen kunnen het daglicht tot eind augustus straks weer niet verdragen. Bedankt, amigozzzz*PATS*. Raak.
Bij het begrip 'vakantie' denk ik doorgaans ook aan uitslapen, maar daar denken onze beide dames anders over. Die vinden het ergens tussen 5:30 en 6:00 laat genoeg en wat hen betreft kan de dag beginnen. De Teletubbies op de tablet bezorgen ons dan nog tenminste 20 minuten rust, maar daarna moet het entertainmentteam weer paraat staan.
Vandaag de laatste dag Valladolid, eigenlijk zitten we hier net een dagje te lang, want we hebben wel gezien wat er te zien viel. Toch vervelen we ons niet, want het zwembad en de speeltuin zijn dankbare alternatieven of middaginvullingen. De ochtend is besteed aan de cenote hier in de buurt, ineens een gat in de grond van het formaat 50 meter zwembad, zo'n 100 meter diep en sprookjesachtig mooi. Niet helemaal helder, maar helder genoeg om hier en daar vissen te zien en de diepte in te kunnen kijken. Na de eerste halve afdaling naar beneden durfde Evi nog een ronde aan, nu tot bijna beneden aan het water. Onze kleine Dora the Explorer durfde toch niet goed helemaal naar beneden. We houden het straks maar op het peuterbadje hier op het dakterras. Gaan we daarna de boel maar weer eens inpakken voor Izamal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley