Dag, India!
Door: Fleur
Blijf op de hoogte en volg Fleur
17 November 2011 | India, Delhi
De lonely planet waarschuwde ons al: “Beware. Varansi is about to shake and stir your senses. But in all, if you let it, it might be your favorite stop of all.”
Varanasi is inderdaad een aanslag op de zintuigen. Fantastisch, ranzig, overweldigend, stinkend, benauwd, vies en heilig, het is het allemaal. De oude stad die een wirwar van steegjes, doorkijkjes, straatjes en kruispuntjes is, is geweldig. Nergens in India ben ik meer ranzigheid tegengekomen als hier ; de koeienstront lijkt werkelijk overal te zijn (daarbij lijkt het hondepoepprobleem in Nederland peanuts), afval wordt van de rooftops gewoon naar beneden gemikt en de geur van rottend fruit en rottende groente, gecombineerd met koeienshit en urine, maar ook met wierrook, kruiden en zeep maakt een combinatie die nergens ter wereld te ruiken is. Varanasi is uniek.
Bij aankomst blijkt dat wij in ieder geval de beste rooftop ever hebben, want het uitzicht over de magische Ganges is geweldig. Meteen maar de boottocht in de avond gedaan en in de schemering van de avond staan we ineens oog in oog met de Marnikanika Ghat; de main Burning Ghat. Daar waar je als Hindu Moksha bereikt, de doorbreking van de cirkel van re-incarnatie. Bijzonder indrukwekkend, vooral als onze boatman vertelt dat dit 24 uur per dag door gaat, de outcasts ‘doen’ ongeveer 250 doden per dag. Hier gaan we morgen nog even kijken, zeker. Verderop, aan Mheer Ghat vindt een prachtig avondritueel plaats. Dit is zeker een indrukwekkende plek.
Dinsdag, 5:15. Vroeg op voor de ochtendboottocht. Zo stil is het nergens anders in India. Op het eerste gezicht lijkt het schitterend, de stilte, de mensen die langzaamaan aan de ghats verzamelen om zich helemaal fris te schrobben. Maar kijk je om je heen, dan zie je in datzelfde water een wegrottende dode hond, allerhande zooi en het schuim op het water. Zo goor is geen enkele rivier. Toch: de Indier zou de Indier niet zijn als hij hier geen simpele oplossing voor had; gewoon even de viezigheid om je heen even aan de kant scheppen en dan kan het waterballet beginnen. Letterlijk, want de schrobbeurt van een Indier neemt heel wat tijd in beslag. Bizar date en volk wat zo ijdel en schoon wil zijn, zich in deze bittere gorigheid staat te wassen.
De wandeling langs de ghats is rustig, heerlijk, zelfs de drie-op-een-rij-poepende jochies zien er schattig uit (de lucht was wat minder, ze hebben hier dus ook een echt schijt-ghat). Ohja, die kaartjes voor het thuisfront moeten nog gestuurd worden…op zoek naar het postkantoor dus (dat zijn we al sinds Jaipur…) we dwalen weer af in de nauwe straatjes en komen dan op de hoofdweg waar een Saddhu (deze was nep) bedelt voor geld (dat doet een echte dus niet) bij mij. Ik loop door en krijg dan een soort uitgestrekte hand voor mn gezicht geduwd: Deze malloot vond het nodig om me even up close and personal kennis te laten maken met zijn slang. Mafkees! Het postkantoor was natuurlijk – geheel volgens ambtelijk gebruik – om 3 uur al dicht. Geen kaartjes dit jaar, mensen, scusa! We hebben het geprobeerd. Onze vriend Ghopal van het hotel heeft ons nog naar een ‘real Varanasi silk shop’ gedirigeerd, alwaar we voor een kurta en sjaal in de eerste instantie maarliefst 3150 roepie mochten afrekenen. Pardon? Pa, je kan trots op ons zijn, want we hebben de handel voor 1200 gekregen en er is zelfs nog wat ingenomen aan mijn kurta – gratis. :)
En nu zitten we dus in Delhi. Last stop. Was ik even blij toen ik hier eindelijk weer een stoep en stoplichten tegenkwam. Maarja….het blijft India, dus in Old Delhi was het gewoon weer door de menigte, langs de tuk tuks en door de ranzigheid. Overig heeft Delhi echt een vliegenplaag, niet te geloven. Nouja, eigenlijk wel, want als je de vuilstort gewoon midden in de stad laat wegrotten, tja. En mensen, ook een container mag gewoon wel eens schoongemaakt worden, dat helpt ook. Mijn hemel, het zag echt zwart van de vliegen, letterlijk. Nog nooit was ik zo hard toe aan een douche. Maar op die befaamde chandni chowk hebben we wel eindelijk wat souvenirs gescoord. Hoi! En we zitten op Connaught Place, daar waar ook de KFC, McDonalds en onze (nu al favoriete hang out) @live zit. Perfecte kroeg voor een goeie cocktail en een biertje. Delhi heeft ook z’n voordelen.
Vanochtend in ieder geval eindelijk iets over Gandhi gezien in het (hoe kan het ook anders) geimproviseerde museum. Interessant op z’n minst en jammer dat de Indier van nu er zo weinig meer mee op lijkt te hebben.
En hier is dan ook het moment om even terug te kijken. Het blijft een land van tegenstellingen. Van viezigheid, vuil, rotzooi, stank, maar ook zoveel mooie dingen; mooie mensen, mooie gebouwen, lekker eten, de immer opgewekte mentaliteit van de mensen (hoewel het op den duur ook strontvervelend kan zijn dat ze je altijd willen ‘helpen’ ) de ladies-queue, en natuurlijk het fantastische OV – ahem. :) Al dat volk dat het nodig vindt om eerst een rochel vanuit hun tenen te produceren en vervolgens een fluim waar je u tegen zegt. Mannen die in het openbaar, ongegeneerd, terwijl je kijkt, enorm aan hun ballen lopen te krabben en dit tenminste een seconde of 30. Vrouwen die giechelend 5x omkijken en dan vragen of ze met je op de foto mogen. Regels verzinnen en iedere westerling er aan houden, maar indiers niet. De spelfouten die ze maken terwijl zij denken dat ze perfect Engels spreken (de vertaling mag je zelf verzinnen) Brake-Fast, Leadisroom, Beats & Jewelry maar de topper waar we het allerhardst om hebben moeten lachen : Bookstore : We sell Not Book, Paper, Pencil, Magazines. Not Book! Briljant :)
Over spelfouten gesproken: In de taxi naar Khajuraho probeerde ik de beste man uit te leggen bij wat voor bedrijf ik werk. Nu snappen ze sowieso al niets of weinig van recycling, maar om het toch niet al te ingewikkeld te maken vertelde ik hem dat ik bij een bedrijf werkte dat deed in ‘waste and recycling’ . De lieverd maakte er toen het o zo eervolle maar mij volledig onbekende beroep re-pshychologist van. Het klinkt goed, dus misschien moet ik dat toch maar aanhouden als ik weer terug ben ;-)
Het was een geweldige reis. De bussen kan ik missen als kiespijn, net als de stank van de openbare urinoirs en de weg oversteken is in heel azie niet aan mij besteed (eeuwige dank aan Hans die mij iedere keer weer met engelengeduld en aan het handje de straat over loodst) maar de kleuren, de curries, de sights, de warmte en de hartelijkheid van de mensen, die ga ik zeker missen. India is een prachtig land.
Maar nu gaan we wel dineren bij Mcdonalds ;-)
Varanasi is inderdaad een aanslag op de zintuigen. Fantastisch, ranzig, overweldigend, stinkend, benauwd, vies en heilig, het is het allemaal. De oude stad die een wirwar van steegjes, doorkijkjes, straatjes en kruispuntjes is, is geweldig. Nergens in India ben ik meer ranzigheid tegengekomen als hier ; de koeienstront lijkt werkelijk overal te zijn (daarbij lijkt het hondepoepprobleem in Nederland peanuts), afval wordt van de rooftops gewoon naar beneden gemikt en de geur van rottend fruit en rottende groente, gecombineerd met koeienshit en urine, maar ook met wierrook, kruiden en zeep maakt een combinatie die nergens ter wereld te ruiken is. Varanasi is uniek.
Bij aankomst blijkt dat wij in ieder geval de beste rooftop ever hebben, want het uitzicht over de magische Ganges is geweldig. Meteen maar de boottocht in de avond gedaan en in de schemering van de avond staan we ineens oog in oog met de Marnikanika Ghat; de main Burning Ghat. Daar waar je als Hindu Moksha bereikt, de doorbreking van de cirkel van re-incarnatie. Bijzonder indrukwekkend, vooral als onze boatman vertelt dat dit 24 uur per dag door gaat, de outcasts ‘doen’ ongeveer 250 doden per dag. Hier gaan we morgen nog even kijken, zeker. Verderop, aan Mheer Ghat vindt een prachtig avondritueel plaats. Dit is zeker een indrukwekkende plek.
Dinsdag, 5:15. Vroeg op voor de ochtendboottocht. Zo stil is het nergens anders in India. Op het eerste gezicht lijkt het schitterend, de stilte, de mensen die langzaamaan aan de ghats verzamelen om zich helemaal fris te schrobben. Maar kijk je om je heen, dan zie je in datzelfde water een wegrottende dode hond, allerhande zooi en het schuim op het water. Zo goor is geen enkele rivier. Toch: de Indier zou de Indier niet zijn als hij hier geen simpele oplossing voor had; gewoon even de viezigheid om je heen even aan de kant scheppen en dan kan het waterballet beginnen. Letterlijk, want de schrobbeurt van een Indier neemt heel wat tijd in beslag. Bizar date en volk wat zo ijdel en schoon wil zijn, zich in deze bittere gorigheid staat te wassen.
De wandeling langs de ghats is rustig, heerlijk, zelfs de drie-op-een-rij-poepende jochies zien er schattig uit (de lucht was wat minder, ze hebben hier dus ook een echt schijt-ghat). Ohja, die kaartjes voor het thuisfront moeten nog gestuurd worden…op zoek naar het postkantoor dus (dat zijn we al sinds Jaipur…) we dwalen weer af in de nauwe straatjes en komen dan op de hoofdweg waar een Saddhu (deze was nep) bedelt voor geld (dat doet een echte dus niet) bij mij. Ik loop door en krijg dan een soort uitgestrekte hand voor mn gezicht geduwd: Deze malloot vond het nodig om me even up close and personal kennis te laten maken met zijn slang. Mafkees! Het postkantoor was natuurlijk – geheel volgens ambtelijk gebruik – om 3 uur al dicht. Geen kaartjes dit jaar, mensen, scusa! We hebben het geprobeerd. Onze vriend Ghopal van het hotel heeft ons nog naar een ‘real Varanasi silk shop’ gedirigeerd, alwaar we voor een kurta en sjaal in de eerste instantie maarliefst 3150 roepie mochten afrekenen. Pardon? Pa, je kan trots op ons zijn, want we hebben de handel voor 1200 gekregen en er is zelfs nog wat ingenomen aan mijn kurta – gratis. :)
En nu zitten we dus in Delhi. Last stop. Was ik even blij toen ik hier eindelijk weer een stoep en stoplichten tegenkwam. Maarja….het blijft India, dus in Old Delhi was het gewoon weer door de menigte, langs de tuk tuks en door de ranzigheid. Overig heeft Delhi echt een vliegenplaag, niet te geloven. Nouja, eigenlijk wel, want als je de vuilstort gewoon midden in de stad laat wegrotten, tja. En mensen, ook een container mag gewoon wel eens schoongemaakt worden, dat helpt ook. Mijn hemel, het zag echt zwart van de vliegen, letterlijk. Nog nooit was ik zo hard toe aan een douche. Maar op die befaamde chandni chowk hebben we wel eindelijk wat souvenirs gescoord. Hoi! En we zitten op Connaught Place, daar waar ook de KFC, McDonalds en onze (nu al favoriete hang out) @live zit. Perfecte kroeg voor een goeie cocktail en een biertje. Delhi heeft ook z’n voordelen.
Vanochtend in ieder geval eindelijk iets over Gandhi gezien in het (hoe kan het ook anders) geimproviseerde museum. Interessant op z’n minst en jammer dat de Indier van nu er zo weinig meer mee op lijkt te hebben.
En hier is dan ook het moment om even terug te kijken. Het blijft een land van tegenstellingen. Van viezigheid, vuil, rotzooi, stank, maar ook zoveel mooie dingen; mooie mensen, mooie gebouwen, lekker eten, de immer opgewekte mentaliteit van de mensen (hoewel het op den duur ook strontvervelend kan zijn dat ze je altijd willen ‘helpen’ ) de ladies-queue, en natuurlijk het fantastische OV – ahem. :) Al dat volk dat het nodig vindt om eerst een rochel vanuit hun tenen te produceren en vervolgens een fluim waar je u tegen zegt. Mannen die in het openbaar, ongegeneerd, terwijl je kijkt, enorm aan hun ballen lopen te krabben en dit tenminste een seconde of 30. Vrouwen die giechelend 5x omkijken en dan vragen of ze met je op de foto mogen. Regels verzinnen en iedere westerling er aan houden, maar indiers niet. De spelfouten die ze maken terwijl zij denken dat ze perfect Engels spreken (de vertaling mag je zelf verzinnen) Brake-Fast, Leadisroom, Beats & Jewelry maar de topper waar we het allerhardst om hebben moeten lachen : Bookstore : We sell Not Book, Paper, Pencil, Magazines. Not Book! Briljant :)
Over spelfouten gesproken: In de taxi naar Khajuraho probeerde ik de beste man uit te leggen bij wat voor bedrijf ik werk. Nu snappen ze sowieso al niets of weinig van recycling, maar om het toch niet al te ingewikkeld te maken vertelde ik hem dat ik bij een bedrijf werkte dat deed in ‘waste and recycling’ . De lieverd maakte er toen het o zo eervolle maar mij volledig onbekende beroep re-pshychologist van. Het klinkt goed, dus misschien moet ik dat toch maar aanhouden als ik weer terug ben ;-)
Het was een geweldige reis. De bussen kan ik missen als kiespijn, net als de stank van de openbare urinoirs en de weg oversteken is in heel azie niet aan mij besteed (eeuwige dank aan Hans die mij iedere keer weer met engelengeduld en aan het handje de straat over loodst) maar de kleuren, de curries, de sights, de warmte en de hartelijkheid van de mensen, die ga ik zeker missen. India is een prachtig land.
Maar nu gaan we wel dineren bij Mcdonalds ;-)
-
17 November 2011 - 15:33
Thijs:
Veel plezier nog in die vuilnisbak met bijna 1 miljard mensen;) Tot snel! -
17 November 2011 - 17:04
Nina:
Genietse van de laatste momenten...en morgen weer curry eten!
Fleur: ik hoop toch dat je morgen nog eens met Hans naar de Yoga les gaat! ;)
Tot snel! -
17 November 2011 - 18:18
Marjolein:
Klinkt heerlijk enerzijds/anderzijds, al ben ik natuurlijk wel geschokt over je commentaar op de ambtenarij; over één kam scheren hoor!! ;)
Nog even en dan zijn jullie lekker weer thuis. We kijken uit naar jullie verhalen en foto's!!!
Liefs van de buurvrouw! -
17 November 2011 - 19:07
F&T:
Geniet nog deze laatste dagen. Lekker douchen, lekker eten en dan nog een biertje.
Tot zaterdag.
Groetjes T&F en Catoo -
18 November 2011 - 10:09
Roderik:
Prachtige ervaringen! Geniet nog en tot gauw bij onze waste and recycle company!
-
18 November 2011 - 19:07
Wilfried:
Wel ff douchen voordat je weer komt werken.....ha ha. Ben benieuwd naar de foto's en de andere onbeschrijfbare verhalen!! -
19 November 2011 - 18:42
Janneke:
Wat een wereld van tegenstellingen. Geniet nog van de daagjes! En laat het tot je inwerken, de gebeurtenissen etc, niet de stank. Enjoy!xx -
09 April 2012 - 08:38
He Psst...:
Wanneer gaan wij weer is op vakantie?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
