Het borneo-avontuur, deel 1

Allereerst maar even een terugblik op de afgelopen dagen. Na ons iets te lange verblijf in Melakka besloten we om maar eens een risico te nemen. Onze vlucht naar Borneo stond gepland voor 7:15 vanochtend en we wilden er op tijd zijn. Om slim te zijn, tijd uit te sparen en misschien ook nog wat ringgit, besloten we om de 22e Melakka alvast te laten voor wat het is, en naar KL te gaan om van daaruit richting KLIA (het vliegveld) te gaan en daar een paar uurtjes te slapen.

Met frisse moed 's ochtends de bus genomen naar KL, Puduraya busstation, het inmiddels beruchte station. Daar de KL Tren genomen naar KL Sentral, de grote vervoershub van KL. Op de overstapplek werden we plots opgeschrikt door een luide stem uit de luidsprekers: het vrijdagmiddaggebed in de grote moskee van KL. Allemaal mannen in nette kleding verzamelden zich rondom en in de moskee. Een heel apart gezicht om te zien, wel mooi overigens. De stem door de luidsprekers ging van rustig naar opzwepend, dat was eh... mjah, apart. We verstaan er natuurlijk ook geen zak van, dus dan wordt het al gauw wat vreemd. Snel verder met de KL tren naar Sentral en daar aangekomen onze grote backpacks in een bagagelocker gestouwd (die van hans paste er maar NET in) en dan...de stad verkennen! Helaas is de humidity in KL echt verschrikkelijk, dus een 5 minuutjes met de rugzak op resulteerde in twee kletsnatte ruggetjes. Om even bij te komen hebben we toch maar wat gegeten op Sentral, een soort roti met vlees en ui, lekker hoor!

Daarna gauw de stad in; op naar de Petronas Towers. Wat een tegenvaller toen bleek dat je VOOR 8:30 's ochtends je kaartje moet halen, anders mag je er niet op. Hans dubbel teleurgesteld, want die moest nu weer verplicht met mij mee winkelen in Suria KLCC. Maar de vereiste portomonnee die daarvoor nodig was hadden we niet, dus het bleef bij nieuwe boeken en een ijsje. Een ijsje... dat was wat. Er is hier een fruitsoort, Durian, die zo ongelooflijk stinkt (het ruikt ongeveer naar spaghetti die al 3 dagen in een pannetje met een laagje water staat weg te rotten, met ui en knoflook) dat ie overal verbannen is. In de bus, in hotels, overal. Maar schijnbaar smaakt het anders dan dat het ruikt, dussss... proberen maar! De dame van de ijstent was zo lief om ons eerst te laten proeven, gelukkig maar, want het smaakt precies zoals het ruikt; heel erg goor dus.

Na ons shop- en ijs avontuur de KLIA ekspress genomen en daar aangekomen vol goeie moed op zoek naar een hotel. Maar het Transit hotel bevindt zich NA de incheckbalies en als je vlucht pas de volgende dag gaat, kun je nog niet inchecken. Tegenvallertje dus. Wij op zoek naar een ander hotel. Duur, duur en duur, dus dat maar niet. Toen bleek ook nog eens dat onze vlucht niet van KLIA vertrok, maar vanaf de budget-terminal van KLIA, die zich zo'n 20 minuten rijden verderop bevindt. Hmm. Wij daarheen, groot budgethotel gevonden....VOL! De dame achter de balie lachte zo lief dat we dachten dat ze een grapje maakte, maar nee, alles was VOL. Ja...
daar zit je dan! Met je tassen enzo...om half 9 's avonds. Dan is inchecken om 5:15 nog wel heel ver weg... dus hebben we geen enkele ringgit kunnen besparen en waren we genoodzaakt om een hotel te boeken bij Sepang in de buurt en een pick up te regelen om 4:30. Juist ja. 4:30. Om 4:00 vanochtend stond ik naast mijn bedje.

Met Starbucks overwin je alles, dus daar een bak koffie gehaald en de wallen weggepoetst. Vlucht verliep vlotjes, alleen die verkoudheid die BIJNA over was, die moest nog even van zich laten horen. het was, net als vorig jaar, pijn lijden. En, net als vorig jaar, een eindeloze landing van zo'n 25 minuten. Zucht. Je moet er wat voor over hebben om de Dutch Monkey te zien ;-)

Borneo is echt anders dan de peninsular. We kwamen hier aan en reden met de taxi langs een sloppenwijk die wat mij betreft zo uit Slumdog Millionaire had kunnen komen. Ongelooflijk, wat een puinzooi. Sandakan zelf is ook niet echt een wereldstad bij uitstek, het is zelfs een beetje een gribusstadje. Gelukkig hebben we een fijn hostel met bijbehorende grumpy Chinese eigenaar (hij heeft zo'n vies hemdje aan en een korte broek, loopt op slippers waarbij je zijn verkalkte lange teennagels kan zien...) EN met een megacollectie aan DVD's. Want ik mag dan de eerste kakkerlak hier hebben zien liggen (en er al 2 buiten zijn tegengekomen), we hebben een TV op de kamer die we thuis niet eens op de tafel kunnen passen en een DVD speler. Handig als je 's avonds niet meer naar buiten kunt!

Morgen vertrekken we voor 2 nachten / 3 dagen richting jungle, apen en andere beesten kijken...spannend. Eerst naar Sepilok, de orang utang voederplaats en daarna door naar Sakau, waar we in een lodge gestationeerd worden in de jungle. Ik ben benieuwd....Kijk er wel naar uit, maar vind het ook spannend. Ik ben toch niet zo'n fan van al die creepy crawlies, maar apen, vogels en dergelijke zijn gaaf om naar te kijken in het wild.

Zo. Ik vrees dat er geen internet zal zijn in onze superdeluxe lodge (haha) maar op 26 januari zijn we weer terug in de bewoonde wereld!