Sawadee!

Het regent hier nu. En het ruikt zo heerlijk. Naar de bush van Burgers Zoo, met hetzelfde klamme en warme klimaat. Alleen is hier een veelvoud aan dieren, planten, geuren en geluiden. Dus beter is het: de bush ruikt naar Thaise jungle. Dus die regen is nu best even welkom, want overdag halen we makkelijk 35 graden zagen we al.

Maar iedereen die inmiddels een paar jaar meeleest weet: een reisverhaal op dag 1. Dan was er iets loos.

Beginnend bij het begin. Wakker worden, we gaan op vakantie!
NOS nieuwsapp: wegens een grote stroomstoring.... . Maar zen als we waren hebben we daar niet de meeste aandacht aan besteed, zal wel loslopen. Na nauwlettend het nieuws te hebben gevolgd bleek er gelukkig minder aan de hand dan gedacht: alle vertrekkende vluchten: niks aan de hand. Halleluja.

Vertrek van thuis, rugzakken op, buggy mee, kinderen mee. Zeg, hoe laat gaat die bus eigenlijk? O? Nog een half uur wachten. Dan gaan we maar lopen. Met 2 kleine kinderen, 2 rugzakken, 4 stuks handbagage en twee moeten-we-echt-niet-kwijtraken-knuffels. Had iemand er eigenlijk al aan gedacht om de OV chip te checken op nog resterend bedrag? (Nee dus, voor het geval je dat zelf nog niet had bedacht uit deze retorische vraag). Best druk in de trein. O vanaf Utrecht moeten we als sardientjes in een blik? Want Ajax speelt.. Hmm O, oké, nee niet gezien. Wel vol ja. Poeh. Kinderen, gaat het nog?

Aankomst op Schiphol: mama! Kijk! Kijk! O daar! En hup, daar ging ons overmoedige reizigerskroost op in de menigte. Ferme woorden onzerzijds ten spijt. Nou, snel dan die grote rugzakken weg, kunnen we tenminste ontspannen naar de gates en daar wachten met wat drinken en eten.

Check in: al gedaan thuis, ons kan niks meer gebeuren, nee hoor, O fijn bedankt, priority lane vanwege de kleintjes, heel fijn, ja hoor bedankt... zo, weg met die tassen...alstublieft, hier de paspoorten, gauw die labels nu en dooorrrr..!
“Meneer. Hier staat Hans op uw ticket. En uw eerste naam is Hendrikus.”
“Ja?”
“Uw naam op het ticket komt niet overeen met wat er in uw paspoort staat.”
......
......
......
......
......
Ietwat dom staren we de man aan. Zo moeilijk zullen ze toch niet doen? Toch?
“Waar gaat u heen? Bangkok? Aiiii.” En ieder van zijn collega’s die hij het vervolgens vraagt doet: “aiiii.” Dan weet je: dit is foute boel. Informeren naar de oplossing brengt ons bij:
1. in de rij gaan staan bij de KLM counter voor wijzigen. Wachttijd: ongeveer 2 uur. (Het was half 3.) gate close om 17:09.
2. De grondsteward zijn werk laten doen. En hoewel optie 2 een prima optie lijkt, wordt zijn telefoontje telkens niet beantwoord en wordt ook zijn blik steeds zorgelijker.
Na nog wat gevloek, boze blikken, overwegingen en gezucht komt er na een half uur gedoe redding; loop er maar even heen met een van de stewards, dan komt het wel goed, aldus een van de oudere supervisors. Halleluja voor KLM. En Hendrikus mocht dus toch mee.

Deelden we ons vliegtuig ook nog met heuse Nederlandse celebs; Tooske en Bastiaan Ragas plus kroost (voor degenen die denken: wie? Zij was ooit sterretje bij TMF, hij doet iets met musicals en samen adviseerden ze stellen met slechte huwelijken). De mensen die ook ons Mexico avontuur hebben gevolgd kunnen zich nog de verschrikkingen van die heenvlucht herinneren. Compleet voorbereid op tenminste 6 uur ellende, zaten we schrap. Valt Isabel vrijwel direct na de start in slaap en werd pas wakker een uur voor landing. Evi had zich met dekentje voor de tv genesteld en sliep daarna ook het grootste deel van de vlucht. Dat gaf ons ook wat tijd om te slapen en dus kwam iedereen, ondanks een overgeslagen nacht, relatief fris het vliegtuig uitrollen.

Hendrikus mocht direct nadat we waren goedgekeurd door de Thaise immigratie op voor de vuurdoop in Thailand: met huurauto naar Muak Lek. Ze rijden hier links. En de u-turn is hier populair. En de weg vinden is ook met navigatie soms nog best uitdagend. Maar: met een klein tussenstopje voor een ijsje bij de 7/11 kwamen we na 2 uur ongeveer aan bij ons huis.

En zeg maar rustig HUIS. Midden in het groen, met zwembad, aparte slaapkamers en een enorme tuin. Het enige geluid komt van de vogels, krekels en soms denken we ook apen te horen. Maar dat kunnen ook onze kleine apen zijn die door de tuin rennen. Uitgebreid eten ‘s avonds met een goeie Tom Yum, papaya salade en fried rice bracht ons weer een beetje bij, Isabel had het er alleen niet op: lust ik niet is het antwoord dat we steevast krijgen. Niks anders dan thuis dus.

En na een goede nacht slaap, waarbij elk spoor van jet lag al verdwenen lijkt te zijn, hebben we vanochtend een heerlijk Thais ontbijt geserveerd gekregen van nieuwe vriendin Benz en haar broer Kahn. Zij runnen de air BnB op het terrein van vader, die zijn stuk terrein weer van een vriend heeft, de rest van het omliggende stuk grond zeg maar. Het is vandaag 1 mei (dag van de arbeid. Wij vieren dat in stijl) en de Thai zijn ook vrij. Dus toen we met de auto naar de Tesco reden (grote xxl supermarkt) bleek dat half Muak Lek daar ook naartoe wilde. Dus als Hans nog enige reserve had voor wat betreft het autorijden: die zijn vandaag geparkeerd op het terrein van de Tesco.

In de Tesco was het voor ons een attractie, maar even zo goed waren wij met ons blonde kroost een attractie. Heimelijke foto’s, zwaaien, roepen, even in wangen knijpen of voor de echte durfals even in een bovenarm en het feest was compleet. Evi kreeg, na vriendelijk sawadee te hebben geroepen, een prachtig in elkaar gevouwen ballonzwaard van de lokale vleeswaren medewerkster. “And for baby sister too yes!”
Baby sis en grote sis waren er blij mee.

We blijven hier nog een paar dagen, tot zaterdag en gaan morgen een uitstapje maken. Vanavond dineren we op de night market van Muak lek, als die open is, maar dat vertelt onze vriend Kahn ons straks, terwijl we afkoelen in het zwembad.