Dag 1? Ja, dag 1 al!

Normaal wacht ik een dag of twee met het posten en schrijven van een eerste reisverhaal. Maar vliegen met twee kleintjes leent zich uitstekend voor een goed eerste verhaal vol hoogte- en dieptepunten.
In huize Appeldoorn-van Veghel was iedereen om 4 uur wakker. Sommige gezinsleden (geen namen) hadden daarvoor ook al weinig geslapen en dus nogal gaat bij opstaan.
Desalniettemin zat iedereen vol goeie moed in de auto naar flughafen Düsseldorf. Heel Erg Gezellig.
Ook bij de checks op de luchthaven dolle pret, iedereen werkte goed mee en er werden volop grapjes gemaakt. Pas toen we in het toestel zaten begon de ellende: de vlucht begon met vertraging, zeker een uur. Evi vroeg al voor vertrek of we al in Mexico waren, want het had nu toch lang genoeg geduurd? Tijdens de reis (11,5 uur) heeft ze het me zeker nog een half miljoen keer gevraagd. Isabel ontpopte zich al snel tot datgene wat wij vermoedden maar wat we weggedrukt hadden; ze beweegt nogal uitbundig en dat is thuis niet anders. Ergo: rust? Nee, je raadt het goed, dat hadden we niet. Drie keer heb ik geprobeerd Bridget Jones te kijken, maar helaas. Het werd verplicht Kung Fu Panda 3 kijken. En afwisselend met Isabel op schoot. Maarja: dan lachen ze weer en ben ik weer om he.
Ergens na 3,4 uur vliegen (met dus nog 8-9 uur te gaan) bereikten we een redelijk dieptepunt. Ja, mijn kinderen verwerden tot datgene wat iedereen verafschuwt: blèrende kinderen die niet ophouden en lekker hard gillen.
Tja. Echt terug konden we niet meer.

Maar: ook aan dat soort ellende komt een eind en op het eind waren de meisjes een zonnetje. Isabel poepte 3 seconden voor touch down nog even een internationale poep. Bovendien deed haar gezellige snoet de meeste boze blikken inbinden en verder: SORRY MENSEN, maar wij willen ook gewoon op vakantie.

In Mexico zijn ze ook niet per se goed georganiseerd als het gaat om stempel te krijgen. Gezien de deprimerend lange rijen zakte mijn nieuw verworden energie weer vlot weg. Gedeelde smart is iets met halve smart? Daarna, drie stempels en een heele vlot een taxi geregeld en op naar casa Kinsol.

Mijn dochters hebben veel bekijks. Chica's, bellas? Ze zijn het allemaal en de aanbidders waren op dag 1 al niet weg te slaan. Nu liggen er twee oververmoeide meisjes te slapen en ik volg spoedig. Ik kan niet wachten om te melden wat deze vakantie ons allemaal weer brengt.