Kandy

We hebben het strand ingeruild voor Kandy. Met de stille hoop dat het hier niet zou aanvoelen als 40 graden, maar dat lijkt toch wat optimistisch. Afijn, met 30 kunnen we wel weer leven :-)
In Passikudah hebben we ons nog prima vermaakt met pendelen tussen zee en zwembad, en het verwonderen over onze mede toeristen. Tegelijk met ons zat er een Russisch stel met een jongetje van ongeveer Evi ' s leeftijd. Deze Poetin vond het nodig om zichzelf nogal te laten zien aan het zwembad. Meneer ving een hagedis om die vervolgens vol overgave in het chloorwater te mikken. Allicht dat de hagedis daar gek van gaat spartelen. In oplettendheid blonk ie ook niet uit. Je zoon van anderhalf alleen laten in het zwembad (want hij had toch zwembandjes om) waar geen peuter bad is en waar ook geen toezicht is... Ik zou het niet doen. Evenals mijn kind aan arm en been rondslingeren, gevaarlijk dicht langs de vijver waar tenminste 10 krokodillen ronddobberen. Maar daarin zullen wij dan wel conservatief zijn ofzo.

De laatste ochtend werd het resort vereerd met een groep Chinese fotografen die ook Evi als nieuwe en boeiend onderwerp zagen, dus die siert tenminste 30 foto albums in China. Vervolgens de taxi in die we toch maar zelf hadden geregeld. Het resort probeerde ons voor 20.000 rupee te tillen. Dat doen we dus niet. Dan maar even de Hollandse zuinigerd uithangen, en zo 6000 rupee bespaard.

Het nieuwe hotel vinden bleek echter nogal een opgaaf (want niet in druk Kandy zelf, maar noordelijker), maar anderhalf uur later liggen  we dan toch op onze nieuwe kamer. Die lijkt op een postzegel, met een kartelrand balkon. Maar de buitenruimte is prachtig (behalve die £=_;##¥(&/ muggen) en de dame des huizes is een soort regelneef die alles kan organiseren. Een prima plek, en met de tuk tuk staan we zo in hartje Kandy.
Dat hebben we vanochtend ondervonden toen we de tempel van de tand hebben bezocht. Een prachtig complex met een reliek van boeddha...je raadt al wat; juist, een tand. Dus wij laten ons braaf meenemen met de massa en eindigen juist voor het hekje dat voor onze neus gesloten werd. Even werd het weer een Indiaas tafereel: overal ellebogen, armen en dringen. En hoewel we volgens mij wat bijzondere taferelen hebben gezien, hebben we toch een beetje voor niks staan wachten. De shrine zelf is voor ons niet toegankelijk en we werden gauw doorgeschoven... Na een  half uur wachten :-) het mocht de pret niet drukken want daarna hebben we heerlijk op ons gemak - en blote voeten - het complex verder bekeken. En het was weer boffen, want de schoolklassen waren weer volop aanwezig en dus werd evi bij de audiëntie hal omsingeld door andere pre school kids die allemaal maar wat graag met haar op de foto wilden.  De kleine attractie zelf vond het even ietwat spannend maar al gauw poseerde ze er fijn op los, samen met alle nieuwe vrienden. Zelf deed ze ook nog, als een echte Kandy an Dancer een dansje,  waarmee ze erg op de lachspieren van de aanwezigen werkte.
Morgen staat Pinnawala op het programma, het olifantenreservaat.

En ondertussen hebben we onze plannen iets gewijzigd; we vertrekken  een  dag eerder uit Kandy, blijven een nacht minder in Ella en zorgen dat we aan het einde van de rit nog even op adem komen in Negombo. Want reizen met zo'n kleine uk is niet alleen maar feest. Op reisdagen vraagt het nogal wat van entertainmentteam pa en ma en wie denkt dat het hier uitslapen is heeft het ook mis: rond 6 uur begint mevrouw te kwekken en houdt niet op tot bedtijd. Tel daarbij op de klim- en klauterbehoefte en de drang om overal aan te zitten. Wij zijn af en toe blij dat we om 19u nog even avond hebben :-) maar voor alle duidelijkheid: nu we halverwege zijn kunnen we wel constateren dat reizen met een peuter (vooral een blond meisje) hartstikke leuk is en dat 99% van de sri lankanen weg van haar is, waardoor er altijd een praatje in zit met de locals. En met enige flexibiliteit kan er een hoop.