Bumpy roads
Door: Fleur
Blijf op de hoogte en volg Fleur
12 November 2011 | India, Khajuraho
Hallo vanuit Khajuraho! Khajuraho al, want internet is er de laatste dagen even bij ingeschoten. So much to see, so little time.
Terug naar Jaipur dus. Na Hawa Mahal zijn we de dag daarop de City Palace maar eens gaan verkennen. Met grote moeite een riksja gescoord, want in Jaipur staan ze niet al klaar als je je hotel uit stapt. Sterker nog: vaak genoeg kregen we een soort hoofdknik en dan gevolgd door een 'nee toch maar niet'. Ze zullen wel geld te veel hebben in Jaipur, de riksja wallahs. De city palace was mooi, maar niet superspeciaal. Des te leuker was Jantar Mantar, een soort astrologische speelplaats met allerlei instrumenten om standen van sterren, zon en maan te bepalen. En dan heb ik het dus over instrumenten die maximaal 28 meter hoog zijn. Een heel aparte plek, maar zeker de moeite waard.
Door de bazaar weer teruggewandeld (gesjokt) en verrek...daar zit een KFC! Ah lekker zeg, even fastfood na al die chapatti's en curry's. Mjam.
Dat was maar goed ook, want 's avonds namen we het onwijze besluit om in het hotel eten te bestellen. Dat het niet de allersnelste mensen waren hadden we al door toen we een cola bestelden; daar moesten we een dik half uur op wachten. Het eten - daar moesten we 2,5 uur op wachten. En het was nog niet lekker ook niet. diepvries spinazie a la creme met een beetje paneer (een soort kaas) er door geroerd. Bah. Tja, het kan niet altijd feest zijn!
Omdat Jaipur toch niet helemaal was wat we er van hadden verwacht was het ook geen drama om weer verder te moeten; op naar Agra! Uiteraard weer met 's werelds meest luxe bus, deze leek iets stabieler dan de vorige, maar het blijven rammelkasten. Hoop volk onderweg weer in- en uitgeladen en 6 uur later sta je dan ergens in Agra. Hop, tassen in de eerste beste riksja, en op naar die Taj ja!
En daar stonden we dan, op het dakterras van ons hotel, kijken naar de Taj. Welliswaar ietwat mistig door de vervuiling van de stad, maar dat mocht de pret toch niet drukken...ge-wel-dig. Ja, hij is in het echt net zo mooi (of nog mooier zelfs) dan op de plaatjes. Nog geprobeerd om kaartjes te regelen voor de nightwatch, maar helaas, de hordes bussen met Franse toeristen waren ons vast voor. Overigens hebben de Fransen ook dit jaar hun reputatie als meest onbeschofte en irritante toerist weer ruimschoots bevestigd. Plan B: om 5:10 de wekker om de zon te zien opkomen bij de Taj. Romantisch zeg.
5:10 is toch best vroeg. Ook op vakantie. Maar ja, je wil de Taj zien, dus hop; op naar die ticketoffice. Mooi, de eersten! De meneer van de ticketoffice zelf had geen haast en deed alles rustig op zijn gemakje zodat ie stipt om 6u de boel kon opengooien. Met zonsopgang om 6:32 was het dus snel snel naar de Taj Mahal om het spektakel vooral niet te missen. Op naar ons eigen Princess Diana moment, want als we bij de ticket office de eerste zijn, zijn we dat vast ook bij de Taj... of niet! Daar stonden ze al, de hordes toeristenbussen te wachten tot de East Gate open ging. En aangezien er ook nog een South en West gate zijn, is de kans op dat Princess Diana moment ineens flink kleiner geworden. Ajjj. Helaas vonden de guards het ook nodig om pas ver na 6:32 de poort open te gooien, zodat de zonsopgang zien ook de prullenbak in kon. Achja, mistig was het toch, dus eigenlijk was dat ook niet zo'n ramp.
En relatief gezien zijn er zo vroeg toch nog best weinig toeristen, dus we hadden een soort bijna-Princess Diana moment ;-)
Het is wel echt schitterend. Het klinkt als een afgezaagde omschrijving, maar ben je er geweest, dan is het moeilijk om 'm in de juiste bewoording te vatten, zo mooi is ie.
De middaginvulling hebben we opgevuld met Fatehpur Sikri; een heel paleiscomplex gebouwd door Akbar, de opa van de bouwer van de Taj, in rood zandsteen. Was de Taj al mooi, dit kan prima in datzelfde rijtje erbij. Fantastisch. Magisch. Schitterend. En naast al dat genieten mocht ik ook nog op de foto met de jongensschool (ik heb nog nooit zoveel mobieltjes voor mn neus zien flitsen) en hebben we ook nog even gauw de tempel bezocht waar toekomstige ouders komen om te vragen om kinderen. Alwaar ik uiteraard ook nog gestrikt werd door een Indiase familie om op de foto te gaan.
Aan het einde van deze werkelijk schitterende dag hebben we nog even na zitten genieten en een nieuw plan opgesteld om naar Khajuraho te komen. Want dat was nog een struikelblokje. De waitinglist is inmiddels opgelost naar: 1 in de trein en 1 op de waiting list, maar wel gewoon seats en geen AC sleepers. Hmm. Gaan we het risico nemen? wel niet, wel niet, wel niet... Niet dus. We nemen een taxi naar Khajuraho, want dan kunnen we ook overdag reizen en dan gaan we vrijdagochtend. Goed plan. 425 km, met de auto, de weg van Agra naar Jhansi is in ieder geval goed en die laatste 200 km, ach, dat overleven we wel.
Dus: treintickets ingewisseld, hup die taxi in, op naar Khajuraho. En daarover moet dus even wat rechtgezet worden. Dat de weg van Agra naar Jhansi goed is, is dus een ILLUSIE. Hobbel, hobbel, BOINK, pfff, dat gaat lekker! Na ongeveer 5 uur rijden zitten we dus pas ter hoogte van Jhansi. Zucht. En, nog veel en veel erger: niet eens een goed restaurant langs de weg! Niks te eten, nog 200 km voor de boeg, dat Khajuraho kan het maar beter waard zijn!
Om 18:00 zitten we op nog 100 km afstand van Khajuraho. En om 18:00 is het hier donker. Gelukkig is de weg iets beter - tot 50 km voor Khajuraho, waar het de ene put na de andere is. En nu is het dus echt donker, goed donker. Geen straatlantaarns hier, de enige verlichting is het grote licht wat je tegenligger voert op je stoffige ruit. Goed zicht, dus. Beter om maar niet mee te rijden en zijwaarts naar buiten te kijken en te bedenken dat als dit dan het einde is, achja, dan is het in ieder geval op vakantie. Met nog 2x verkeerd rijden zijn we dan eindelijk, na 11 lange, lange uren in Khajuraho. Heerlijk, onder de douche en naar bed. Maar wat zie ik daar? Dat lijkt wel....nee, dat kan toch niet? Dit is een schoon en goed hotel...ajjjj kakkerlakken! En die ene heeft z'n vrienden ook nog meegenomen. Maar ik heb het beste anti kakkerlakmiddel bij me: Hans. Die weet namelijk precies welke goten en plekken hij moet dichtstoppen om de viezerikken buiten de deur te houden.
Dan is natuurlijk de grote vraag....was het dit allemaal waard, die grote, lange, vermoeiende, op het laatst bijna zelfmoordmisse? JA, volmondig JA, want de tempelcomplexen van Khajuraho zijn echt fantastisch mooi. De beelden zijn schitterend. Zo verfijnd, zo gedetailleerd en soms ook in posities die onmogelijk lijken (khajuraho is bekend om de kama sutra beelden) maar o zo mooi. Dit maakt alles goed. Dit is echt echt echt geweldig. Misschien zelfs nog wel mooier dan de Taj Mahal. ZO mooi dus.
-
12 November 2011 - 13:54
F & T:
Mooie plaatjes en mooie tempels daar.Wat een lange reis , en niet ongevaarlijk ook!!!!!!!
Nog even genieten daar. -
14 November 2011 - 20:20
Jurjen:
Hey curryeters!
uiuiuiuiuiui wat een avonturen! kuifje is er niks bij! hehehe
Tot binnenkort, kan niet wachten de foto´s door te kijken
groetjes de aardappeleter
jurjen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley