Camels camels everywhere

Alvorens ik ga vertellen wat een enorm leuke reis we beleven, moet ik wel even wat ergernissen aangaande India kwijt :)
Allereerst kwam ik er gister – in die gare rammelbak bus waar ik eerder optimistisch aan refereerde – achter dat mijn MP3 speler een virus heeft opgelopen nadat ik m in een Indiase PC had geplant. Weg muziek, hallo virus. Baalmoment 1.
Tijdens de busreis zat er een gast schuin voor me die het nodig vond om stiekum foto’s van me te maken. Irritatiemoment 1. Ineens werden we een heel stuk voor de central busstation van Ajmer eruit gedonderd, zo’n 10 km er vandaan. Baal+Irritatiemoment 2. Vervolgens probeert de enige tuk tuk driver grof een slaatje uit ons te slaan door maarliefst 700 rupee te vragen voor dat stuk. Baal+Irritatiemoment 3. Achtervolgd door strontvervelende straatkinderen (ze hebben ons geknepen, blagen!) hebben we de prijs tot 100 rupee weten terug te brengen. Maar nee, hij gaat niet naar Pushkar. Alleen Ajmer busstation. Lekker dan. Baal+Irritatiemoment 4. Vervolgens in Ajmer busstation lopen zoeken naar de bus (alles in hindi, niks aangegeven) en gevonden, maar de bus deed er – geheel volgens Indiaas gebruik – geen 30 minuten maar een uur over. Dat krijg je als je iedereen maar meeneemt. Pff.

Eindelijk, Pushkar, daar zijn we dan…of niet…belaagd door Riskja drivers en geen idée waar we zijn, jippie! Weer een kerel die ons voor de hoofdprijs (600 rupee voor 10 km) wel wil meenemen. Ja DAG! Inmiddels al na zessen, nu maar hopen dat het hotel onze kamer nog heeft….gelukkig..! Een cola en een voet-schrobbeurt later zijn alle vervelende momenten gelukkig vergeten (jammer, geen warm water..zucht). Die kwamen vandaag nog wel even opborrelen toen bleek dat die o zo vriendelijke Indier van het internet café in Jodhpur m’n facebook account heeft lopen misbruiken (altijd afmelden dus…). Loeder!

En ook vandaag was het weer raak. Op naar de Brahma temple, gezellig met alle pilgrims. Goede rondleiding door een student, willen jullie ook nog naar de holy lake, want daar moet je de rest van je bloemen offeren. Ja hoor, prima. Gedropt bij een priest, heel de familie gezegend voor een gelukkig, gezond, leven, success met alles, goede business blablabla dat is dan 2000 rupee als donatie – voor 1 persoon. Jaaa hoor!!! Ik dacht het niet vriend! Uiteindelijk nog een forse donatie gedaan, maar we zijn er weer ingetrapt. Nouja, in ieder geval is de hele familie weer gezegend. Da’s ook wat waard.

Maar het is niet allemaal kommer en kwel; zeker niet! De camel fair is begonnen en dat betekent vervijfvoudiging van het aantal inwoners hier, plus tig duizend kamelen. Leuk! Daarnaast worden we s ochtends wakker gemaakt door onze eigen groep huisapen (niet hans). Vanochtend lekker gewandeld, mooie foto’s gemaakt (betalen, betalen, vrienden!) en lekker rondgesjokt in deze neo-hippie village. Dit is ook de eerste stad waar we echt toeristen (als in: dikke bierbuik, gekleed alsof ze op tijgersafari gaan en 6 camera’s om de nek) tegen zijn gekomen, naast een grote groep oudere hippies. In ieder geval is er een superrelaxte sfeer hier, die alle zorgen wegneemt. Morgen sjokken we hier nog een dagje rond om daarna de local bus (joehoe) naar Jaipur te nemen. Daar staat ons ongetwijfeld een odeur van uitlaatgassen te wachten, dus we genieten hier nog maar even van de mengeling van pies, wierrook en kruiden.