One photo please!
Door: Fleur
Blijf op de hoogte en volg Fleur
02 November 2011 | India, Jodhpur
Daar zitten we weer. In een kelderachtige ruimte , vlak voordat we straks de woestijn in duiken op Camel Safari en gaan genieten van een ondergaande zon in de woestijn. Maar da’s straks.
Goed, na het vorige verslagje zijn we naarstig nog een taxi gaan regelen voor onze trip naar Jodhpur. Op de weg daarnaartoe wilden we per se nog even de Jain tempel in Ranakpur meepikken en met de bus zou dat nogal onhandig zijn. Dus, wij in Udaipur de tourbureau’s langs. Te duur, te onbetrouwbaar, die wil ons niks verkopen…hmm. Maar uiteindelijk kwamen we terecht bij een knakker die de beste deal ever had: hij had namelijk nog 2 gasten die ook die richting op moesten en wel een taxi wilden delen. Mooi! Scheelt weer in de rupees. Maar hij bleef toch wat vaag over hoe laat (na het ontbijt) en waar er verzameld werd (hier, daar, hier, gewoon…) en dus hadden er op zich al wat alarmbellen moeten gaan rinkelen. Maarja, half 10, de boel sluit bijna en een offer we couldn’t refuse…doen dus maar.
Volgende dag, half 9 stipt staan we voor de deur. Niemand. Geen taxi. Geen ander volk. En om tien voor 9 kwam onze vriend aangewandeld. Ohja, die mensen hadden afgezegd, heel vervelend. Nee, hij kon ze ook niet vinden, tja, dan zat er voor ons dus niks anders op om een taxi met z’n twee te nemen of niet? Er in geluisd… met open ogen, ook nog.
Dus inderdaad maar met de taxi met z’n twee in een gare taxi zonder zijspiegels, maar met ARKO (alle ramen kunnen open) en een chauffeur (Raju) die nauwelijks engels spreekt. Dat belooft wat.
Na een hobbelige rit aangekomen in Ranakpur, alwaar een schitterende tempel op ons wachtte. En een dame die Hans nog wat centen afhandig heeft gemaakt: Hij moest naar de WC, zij hobbelt er achteraan, gaat op het muurtje zitten, laat iedere Indieer passeren en bij Hans steekt ze haar hand uit: Centen graag, want ik heb je toch maar even mooi naar deze zogenaamd brandschone plee gebracht!
De tempel is overigens wel echt geweldig mooi. Meteen natuurlijk een priest op onze nek die wel even een korte uitleg (tegen een donation, natuurlijk) wilde geven en daarna ook nog voor ons zou bidden. Hoeveel beter kun je ‘t hebben? ;-) Maargoed, de tempel dus. Schitterend. En het was ook nog Knowlegde day ofzo (iedere dag verzinnen ze wel iets), dus net als in Udaipur waren we gezegend met een boel Indieers om ons heen. Zo stond ik nietsvermoedend nergens naar te kijken, wordt ineens zoonlief van de familie naast me neergezet. One picture please? Zegt vader terwijl hij zijn allerliefste glimlach op zet. Nou, prima dan. Foto gemaakt, ik wil weglopen, neeheee, vader moet ook nog met mij op de foto! Duizendmaal dank en we kunnen weer verder.
De verdere rit naar Jodhpur was er een met nog meer hobbels, putten, gaten, koeien en wat al nier meer. Briljante chauffeur, die Raju, dat ie ons zonder brokken naar Jodhpur heeft gekregen. Jodhpur is dus wel een compleet ander plaatje als Udaipur. De verkeerschaos is hier verschrikkelijk, de dampen niet te harden en ‘s avonds valt het zwarte snot zo uit je neus. Mjam! Door een wirwar van straatjes met de tuk tuk verder gegaan (want de auto mag gelukkig niet in die nauwe straten komen) en afgezet bij Optie 1. Maar die was vol. Jammer. Maarrrr, als goede Indier had hij natuurlijk een adresje waar we dan wel konden blijven, uiteraard tegen een special price. Jaja. Mr Joshi was snel ter plaatse en was ook heel snel met ons de mooiste (en duurste ) kamer in zijn haveli aanbieden. Maarja… die kamer was wel echt zo enorm gaaf, niet te weerstaan. En we hebben echt het beste rooftop terrace in town. Met het beste eten. Da’s dan wel weer mooi!
Gister door Jodhpur gewandeld en toen bleek het eigenlijk toch mee te vallen met de drukte. Prachtig, die blauwe huizen die met ieder licht van de dag anders blauw lijken te worden. Prachtige doorkijkjes, prachtig fotomateriaal en kindjes die allemaal om een foto smeken. One photo please! Uiteindelijk beland in een soort van Sesamstraat achtige setting met heel veel kindjes die we blij hebben gemaakt met een Hema memory spel van Jip en Janneke. Het feest was compleet!
Daarna helemaal in de bloedhitte naar boven gestiefeld, richting fort. Ook daar: heel veel indieers, busladingen vol. En die busladingen wilden ook allemaal met mij op de foto. Ik denk dat ik op z’n minst het familiealbum van 15 – 20 families nu sier. Gezellig hoor, met oma, oma-zus, oma-zus-kleinkind, kleinkind-zus, zus-zus-vriendin, de combinaties zijn eindeloos. Het fort zelf is geweldig mooi en als je boven staat biedt het een fan-tas-tisch uitzicht over Jodhpur. Geweldig.
Maar vandaag zijn er ook wat barstjes in deze sprookjeswereld. Buiten de maingate van Jodhpur is het verkeer massaler (oversteken bezorgt me net als alle andere aziatische landen bijna een hartverzakking), de zwervers met meer, de bedelaars met meer en het bus- en treinstation worden letterlijk gebruikt als openbaar urinoir (en met die hand waarmee ze net de pies hebben afgeveegd willen ze mij dan een hand geven – DACHT het dus NIET, vrienden!) en dus begeef ik me liever tussen de stadmuren in de luie, nauwe straatjes. Maarja, om te reizen zijn bus- en treinstation onvermijdelijk, dus morgen wacht ons een busrit van 5 uur, waarschijnlijk in een lokale rammelbakbus, naar Pushkar.
Goed, na het vorige verslagje zijn we naarstig nog een taxi gaan regelen voor onze trip naar Jodhpur. Op de weg daarnaartoe wilden we per se nog even de Jain tempel in Ranakpur meepikken en met de bus zou dat nogal onhandig zijn. Dus, wij in Udaipur de tourbureau’s langs. Te duur, te onbetrouwbaar, die wil ons niks verkopen…hmm. Maar uiteindelijk kwamen we terecht bij een knakker die de beste deal ever had: hij had namelijk nog 2 gasten die ook die richting op moesten en wel een taxi wilden delen. Mooi! Scheelt weer in de rupees. Maar hij bleef toch wat vaag over hoe laat (na het ontbijt) en waar er verzameld werd (hier, daar, hier, gewoon…) en dus hadden er op zich al wat alarmbellen moeten gaan rinkelen. Maarja, half 10, de boel sluit bijna en een offer we couldn’t refuse…doen dus maar.
Volgende dag, half 9 stipt staan we voor de deur. Niemand. Geen taxi. Geen ander volk. En om tien voor 9 kwam onze vriend aangewandeld. Ohja, die mensen hadden afgezegd, heel vervelend. Nee, hij kon ze ook niet vinden, tja, dan zat er voor ons dus niks anders op om een taxi met z’n twee te nemen of niet? Er in geluisd… met open ogen, ook nog.
Dus inderdaad maar met de taxi met z’n twee in een gare taxi zonder zijspiegels, maar met ARKO (alle ramen kunnen open) en een chauffeur (Raju) die nauwelijks engels spreekt. Dat belooft wat.
Na een hobbelige rit aangekomen in Ranakpur, alwaar een schitterende tempel op ons wachtte. En een dame die Hans nog wat centen afhandig heeft gemaakt: Hij moest naar de WC, zij hobbelt er achteraan, gaat op het muurtje zitten, laat iedere Indieer passeren en bij Hans steekt ze haar hand uit: Centen graag, want ik heb je toch maar even mooi naar deze zogenaamd brandschone plee gebracht!
De tempel is overigens wel echt geweldig mooi. Meteen natuurlijk een priest op onze nek die wel even een korte uitleg (tegen een donation, natuurlijk) wilde geven en daarna ook nog voor ons zou bidden. Hoeveel beter kun je ‘t hebben? ;-) Maargoed, de tempel dus. Schitterend. En het was ook nog Knowlegde day ofzo (iedere dag verzinnen ze wel iets), dus net als in Udaipur waren we gezegend met een boel Indieers om ons heen. Zo stond ik nietsvermoedend nergens naar te kijken, wordt ineens zoonlief van de familie naast me neergezet. One picture please? Zegt vader terwijl hij zijn allerliefste glimlach op zet. Nou, prima dan. Foto gemaakt, ik wil weglopen, neeheee, vader moet ook nog met mij op de foto! Duizendmaal dank en we kunnen weer verder.
De verdere rit naar Jodhpur was er een met nog meer hobbels, putten, gaten, koeien en wat al nier meer. Briljante chauffeur, die Raju, dat ie ons zonder brokken naar Jodhpur heeft gekregen. Jodhpur is dus wel een compleet ander plaatje als Udaipur. De verkeerschaos is hier verschrikkelijk, de dampen niet te harden en ‘s avonds valt het zwarte snot zo uit je neus. Mjam! Door een wirwar van straatjes met de tuk tuk verder gegaan (want de auto mag gelukkig niet in die nauwe straten komen) en afgezet bij Optie 1. Maar die was vol. Jammer. Maarrrr, als goede Indier had hij natuurlijk een adresje waar we dan wel konden blijven, uiteraard tegen een special price. Jaja. Mr Joshi was snel ter plaatse en was ook heel snel met ons de mooiste (en duurste ) kamer in zijn haveli aanbieden. Maarja… die kamer was wel echt zo enorm gaaf, niet te weerstaan. En we hebben echt het beste rooftop terrace in town. Met het beste eten. Da’s dan wel weer mooi!
Gister door Jodhpur gewandeld en toen bleek het eigenlijk toch mee te vallen met de drukte. Prachtig, die blauwe huizen die met ieder licht van de dag anders blauw lijken te worden. Prachtige doorkijkjes, prachtig fotomateriaal en kindjes die allemaal om een foto smeken. One photo please! Uiteindelijk beland in een soort van Sesamstraat achtige setting met heel veel kindjes die we blij hebben gemaakt met een Hema memory spel van Jip en Janneke. Het feest was compleet!
Daarna helemaal in de bloedhitte naar boven gestiefeld, richting fort. Ook daar: heel veel indieers, busladingen vol. En die busladingen wilden ook allemaal met mij op de foto. Ik denk dat ik op z’n minst het familiealbum van 15 – 20 families nu sier. Gezellig hoor, met oma, oma-zus, oma-zus-kleinkind, kleinkind-zus, zus-zus-vriendin, de combinaties zijn eindeloos. Het fort zelf is geweldig mooi en als je boven staat biedt het een fan-tas-tisch uitzicht over Jodhpur. Geweldig.
Maar vandaag zijn er ook wat barstjes in deze sprookjeswereld. Buiten de maingate van Jodhpur is het verkeer massaler (oversteken bezorgt me net als alle andere aziatische landen bijna een hartverzakking), de zwervers met meer, de bedelaars met meer en het bus- en treinstation worden letterlijk gebruikt als openbaar urinoir (en met die hand waarmee ze net de pies hebben afgeveegd willen ze mij dan een hand geven – DACHT het dus NIET, vrienden!) en dus begeef ik me liever tussen de stadmuren in de luie, nauwe straatjes. Maarja, om te reizen zijn bus- en treinstation onvermijdelijk, dus morgen wacht ons een busrit van 5 uur, waarschijnlijk in een lokale rammelbakbus, naar Pushkar.
-
02 November 2011 - 08:33
Denis & Lein:
Leuke verhalen, en het is geen echte vakantie zonder één keer afgezet te zijn. Maar wees eens eerlijk jullie hebben het alleen maar over duur en en afgezet. Maar dan nog is het voor een appel en ei, toch?
Ideetje, ga geld vragen om met jou op de foto te mogen :-)
Veel plezier nog! -
02 November 2011 - 10:40
Sabrina:
Fleur je moet geld vragen aan iedereen die met je op de foto wilt.. Kom je misschien nog rijk terug haha.
het klinkt allemaal geweldig en ik ben nu al benieuwd naar jullie foto`s.
Liefs van ons -
02 November 2011 - 11:22
Reinier:
He Hans en Fleur,
Het Facebook account van Fleur.... Staan daar die foto's die al die Indiers maken met Fleur??? Zijn dat de Camels waar je het over had in het verslag?
Ik zie de ene Cameltoe na de andere....
Accountje open laten staan.... Je kunt ze ook nooit alleen laten die meisjes...
-
02 November 2011 - 11:23
Reinier:
@Sabrina,
Check de FB van Fleur... Daar zie je de foto's... ;-) -
02 November 2011 - 14:47
Arjen:
Als jullie dan toch in India zijn kunnen jullie je best in verdiepen in het volgende:
om bhur bhuvah svah
tat savitur varenyam
bhargo devasya dhimahi
dhiyo yonah prachodayat
de Gayatri Mantra
Namaste
Arjen -
02 November 2011 - 14:59
F & T:
Verhalen genoeg ... en je maakt zo nog eens wat mee! Camelride, fotoseccies, sesamstraat ...
Blijf genieten.
Groetjes
-
02 November 2011 - 15:27
Erik:
Pas 2 verslagen en we weten nou al dat je het van die Indiers ook al niet moet hebben! Belooft nog wat voor de rest van de reis!
Dacht dat gelovige en dus eerlijke mensen waren, maar ze zijn net zo erg als de Grieken: daar weet je ook niet meer van wat waar of niet waar is! -
03 November 2011 - 16:34
Floortje:
Op naar het volgende avontuur! ;)
Ondanks de hobbels, putten, gaten en koeien zou ik graag met jullie ruilen! Veel reisplezier, Liefs Flow -
03 November 2011 - 19:15
Ineke:
ohhhhhwww ondaks alle goedbedoelde reisadviezen van de alle "gidsen" en het harde werken als fotomodel, klinkt het toch maar errug goed. Moet wel heerlijke genietmomenten en fantastische foto's gaan opleveren.
veel plezier.
Gr -
03 November 2011 - 19:42
Janneke:
Altijd fijn en leuk om verhalen te lezen. Maar vooral lees ik leuke dingen. Alleen minder de snotmomentjes en facebook momentjes haha.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
