Olifanten!

Over 24 uur (en een beetje) is het écht definitief einde vakantie. Geen laatste week, laatste maandag, laatste dinsdag, laatste bestemming, laatste keer reizen...dan is het echt over!
Tja.

Vooralsnog is in Siem Reap/Ankor Wat nog voldoende te zien. Zoals gezegd zijn we woensdag naar de grote complexen van Angkor Wat geweest. Het loont om je een beetje in te lezen in bouwstijl, voorstellingen etc, zodat je niet geheel doelloos rondloopt. Allemaal verschillend, allemaal even mooi. Angkor Wat zelf herbergt een schat aan reliëfs, van onder tot boven aan de muur. Nergens een plekje onbenut en alles vaak nog puntgaaf. Bayon heeft minder reliëfs, maar is natuurlijk schitterend vanwege de hoofden. Het mooie is dat je overal nieuwe hoofdjes ontdekt naarmate je rondkijkt. Angkor Thom is het grootste complex en ook hier kun je je ogen uitkijken. Onder andere op het Elephants Terrace, waar levensgrote olifanten als reliëf op de muur staan. Als laatste stop (en vier kilo lichter van al het zweten, het was een erg warme dag...) Tha Phrom gedaan, overgroeid door bomen en ver weggestopt in de begroeiing. Met een beetje geluk ontloop je de kuddes 50+ Fransen die daar in grote getale rondlopen, en kom je terecht in een stukje Ankor Thom waar het late middaglicht nog net mysterieus groen doorheen komt en waar je alleen de vogels en de apen hoort. Maarja, een hele dag tempels kijken is vermoeiend.

Oui voor de volgende dag ook besteld om, naar verluid, één van de mooiste tempels buiten Angkor te bezichtigen: Banteay Srei. De ochtend hebben we wat kleinere tempels bekeken, maar we waren allebei nog zo uitgeblust van de vorige dag dat het allemaal niet zo snel ging. Samen met Oui geluncht en hem een beetje uitgehoord over Cambodja. Zo weten we bijvoorbeeld nu dat het onderwijs hier kinderen niks leert over het Khmer Rouge regime; men leert enkel wat feitjes op historisch gebied: wanneer de koning is geboren, wanneer hij is gekroond, wie zijn ouders zijn. Dat soort dingen. Zoals Oui het zei: iedereen lacht hier omdat ze eigenlijk allemaal van niks weten. Dit land dankt zijn schoonheid aan de onwetendheid. Wel typisch: Iedere cambodjaanse familie, of ze nou in een golfplaten hutje wonen of in een stenen huis, heeft op z'n minst een TV, een mobiel en een scooter.

De weg naar Banteay Srei was erg mooi: langs de groene rijstvelden, langs de (aanmerkelijk armere) dorpjes buiten Angkor, en we zijn ook nog even het leger tegengekomen die op weg waren naar Preah Viahear, bij de Thaise grens. Na een stoffige rit aangekomen bij Banteay Srei en de lonely planet had gelijk: wat Banteay Srei mist in omvang, maakt ze goed in sculpturen. 3 relatief kleine tempels in rode steen met de meest gedetailleerde, perfecte en prachtige sculpturen ooit gezien. Alle beeldjes en beelden zijn met dezelfde perfectie uitgevoerd en allemaal staan ze zo goed als los van de muur, wat het 3d effect alleen maar vergroot, natuurlijk. Absoluut de omweg waard. Jammer dat de Fransen na een kwartier besloten de tempel met z'n 80-en te bestormen. Van alle toeristen die we hier tegen zijn gekomen zijn de Fransen veruit de irritantsten. Als we een boze blik, een geirriteerd geluid (omdat we blijkbaar voor een camera lopen op een plek waar je geen foto's mag maken) of gewoon zo'n kudde zien aankomen met hun neusjes in de lucht, klaar om alle schaduwplekken in de tempel te bezetten, dan zijn het zeker fransen.

Maargoed, na Banteay Srei was Oui nog niet klaar met ons: er waren nog minstens 3 tempels die we óók nog moesten bezoeken. We hebben ze niet allemaal gezien, wel nog even Preah Khan meegenomen, de tegenhanger van Tha Phrom. Preah Khan is beter bewaard gebleven en is beter gerestaureerd dan Tha Phrom. Tja, en dan is het half 5 en zijn de voetjes moe. En wat is er nou beter dan je voetjes een lekker massage geven?
Maar niet door mensenhandjes, nee...
door vissen! Op de nightmarket van Angkor is een soort zwembadje waar je met je eeltvoetjes in moet en dan eten de visjes je dode huidcellen weg. Niet lachen = niet betalen, zegt het bord. Nou, ik geloof niet dat ik ooit zo heb gegiebeld. Het kietelt echt ontzettend en die visjes blijven maar vreten. Maar na een kwartiertje heb je héérlijk zachte, frisse voetjes. Zouden ze bij het Sanadome ook moeten introduceren :-)

09:00 vanochtend, Oui staat wederom voor ons klaar met zijn tuk tuk. Dit keer voor een speciaal uitje...
Olifanten! In Angkor lopen rond Bayon schijnbaar olifanten waar je op kunt. De opbrengsten gaan naar het goede doel en zijn voor het olifantenweeshuis. Het is een prutrondje natuurlijk, maar het leukste moment is als je er dan vanaf bent en het beest ook nog van dichtbij bananen mag voeren. Zelfs Hans heeft 'm een banaan (of 8) gegeven. Ik heb 'm ook nog maar even geaaid, hoogtepunt! :-)

Tja, en met de olifantenronde komt er een einde voor ons aan Angkor Wat en ook aan onze vakantie. de middag staat gereserveerd om nog wat souvenirs te kopen (we hadden iets in ons hoofd en konden het nergens vinden, maar Oui bood hulp, en het gaat mee naar nederland nu....). Nog één keer lekker dineren, luisteren naar de gekko's en een angkor draught drinken en morgen nog één keer heerlijk ontbijten...dan zit het er toch écht op!

Nu ga ik nog even de market afstruinen, en daarna wacht er zowaar een echte Cosmopolitan op me. (echt waar, ze hebben hier waslijsten met verschillende cocktails, maar dit is de eerste plek waar ik een cosmopolitan kan drinken).

Voor de laatste keer groeten vanuit Cambodja, tot in de bittere kou.
Ik ben volgende week vast ziek ;-)