Strand!

Sihanoukville is niet eens een stad te noemen. zelfs bijna geen dorp. Een rechte weg die ineens overgaat op een rood, hobbelig (en dan bedoel ik ook écht heel erg hobbelig) zandpad met grote stenen. Als daar je tuk tuk geen lekke band van oploopt, weet ik het ook niet meer. Maar niet hier, want we zijn tot aan de poort vervoerd met de tuk tuk.

En dan neem je nog een paar stapjes en snap je waarom de toute riches van Phnom Penh zich hier in de weekenden ophouden: wit strand, nauwelijks golfslag, blauw helder water, overal gezellige beachhutjes waar je goedkoop kunt eten, drinken en hangen. Dit is pas echt relaxen!

Voor de rest is er werkelijk geen zak te beleven. we zijn gister het centrum ingesurvivalled, maar dat is toch niet echt wat. We hebben wel bij Seeing Hands een uur op de massagetafel gelegen; alle masseurs zijn blind en speciaal opgeleid. En: alle inkomsten gaan naar een goed doel. Dat kleine dametje heeft spieren geraakt waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Heerlijk! Daarna ook bij de Rainbow Foundation nog een mooi t-shirt gekocht (ook voor het goede doel) en nog een kleine bijdrage gedaan zodat in ieder geval één kindje weer schoolboeken heeft voor het komende schooljaar.

En dan is het vanmiddag weer terug naar het bruisende Phnom Penh, waar we even de avondmarkt willen bekijken, om nog wat moois op de kop te tikken. Morgen staan de killing fields op het programma en daarna door naar Battambang!