Tuk Tuk Sir?
Door: Fleur
Blijf op de hoogte en volg Fleur
19 November 2008 | Cambodja, Phnom-Penh
De aankomst in Phnom Penh was weer een memorabele: je wordt met de bus (waarin 10 vietnamezen en 5 toeristen zaten, waaronder wij) gedropt ergens in de stad, waar de tuk-tuk drivers al op je staan te azen. Je wordt er bijna onder bedolven. Maargoed, die mannen bezorgen je wel de eerste kennismaking met het verkeer in Phnom Penh en met de mensen hier. Die is meer dan prima; wederom veel lachen, in voor een grapje en altijd bereid om je voor een 'cheap price' hun waar te verkopen...:-)
De stad is prachtig gelegen aan de rivier, volgepakt met de mooiste tempels en de zonsondergangen zijn wel zo mooi, dat is niet te beschrijven. Wat soms ook niet te beschrijven is, is de ellende die je soms ziet. Zoveel mensen die 'iets' missen; een arm, een been, blind, misvormd, noem het maar op. Het is moeilijk om iemand te weerstaan die geen armen en benen heeft en naast je om wat riel vraagt. De vele kinderen (waarvan er overigens ook een heleboel door ouders de straat op worden gestuurd om wat extra geld te vangen) die je hier nog 's avonds laat op straat ziet zwerven zijn talrijk. Het liefst zou je ze allemaal wat willen geven, maar dat kan gewoon niet. Maar je kunt het niet negeren en hier op vakantie gaan betekent ook dat je misschien een souvenirtje minder moet kopen om hier 10 mensen blij te maken met wat riel. Dat heb ik er graag voor over. Maar de hoeveelheid ellende die je soms ziet (waar mensen hier zelf goed mee omgaan, maar wat ons heel vreemd is) heeft me gister wel even aangegrepen bij aankomst. Het is goed om je te realiseren dat je zoveel geluk hebt gehad om in het juiste bedje geboren te worden.
Na het acclimatiseren van gisteravond kregen we nog een kleine tegenslag: de olifanten in Sen Monorom hebben vakantie, wat betekent dat onze hoofdrede voor een 10-uur durende hobbelige busrit niet doorgaat. Daarom gaan we Sen Monorom inruilen voor Sihanoukville; even nog een dagje aan een parelwit strandje liggen (worden jullie al jaloers?)
Vandaag hebben we ook niet stilgezeten en hebben we Phnom Penh verkend. Heerlijke stad waar je prima zelf alles kunt regelen. Besloten om eerst naar het Tuol Sleng museum te gaan, niet een van de leukste attracties, wel een van de indrukwekkendsten ooit gezien. Tuol Sleng is de school waar 'vijanden' van het Pol Pot regime werden verhoord, gemarteld en vastgehouden alvorens naar het onvermijdelijke lot van de Killing Fiels gestuurd te worden. In Tuol Sleng werd niemand vermoord, behalve natuurlijk als men overleed aan de vele martelingen. Het is ongelooflijk te zien dat mensen tot zo ontzettend veel wreedheid in staat zijn. Het is in ieder geval met geen pen te beschrijven. Wij kregen een tour voor 2 van een goede guide, waardoor we een vrij visueel beeld hebben gekregen van wat zich er heeft afgespeeld. Alles is nog precies zoals het toen was; de bedden, de cellen, de foto's van alle mensen (en dat zijn er veel, heel erg veel...) die in Tuol Sleng hebben gezeten. De plafonds zitten vol bloedspetters, overal zie je afdrukken van bebloede kettingen en de tegels op de vloer hebben zo'n donkere kleur dat je wel kunt raden wat daarin is getrokken. Bij de lokalen/cellen die je kunt bezichtigen hangt een bordje: verboden te lachen. Al het lachen vergaat je als je een paar minuten hebt rondgewandeld in Tuol Sleng.
Zo'n ervaring hakt er zeker in, vooral omdat het allemaal nog zo vers is.
Ondanks de heftigheid van zo'n museum is het niet moeilijk om de knop weer om te zetten als de Tuk Tuk drivers aan de poort je weer met een grote vriendelijke glimlach begroeten en hun leven weer helemaal hebben opgepakt. Na een hapje eten en even bijkomen van deze ervaring, zijn we gaan wandelen naar the Royal Palace & Silver Pagoda. Zo mooi, met zoveel mooie details, kleuren en overal tempeltjes, torentjes, gezichtjes, boeddha's...een compleet nieuwe ervaring, het ene complex nog mooier dan het andere. En als je dan af en toe in het zonlicht een monnik in een bijna lichtgevend oranje gewaad ziet lopen, maakt dat het plaatje compleet. Het is een oase van rust, midden in de stad en wel zo mooi... een goede tegenhanger voor de verschrikkingen en ellende van de ochtend.
Bij terugkomst op de Sisowath boulevard (waar alle hotels & bars zitten) kreeg ik toch nog te zien wat ik eigenlijk in Sen Monorom zou zien: een olifant! Midden op straat! hééél vreemd, zo tussen alle auto's en moto's!
Morgen vertrekken we weer uit Phnom Penh, maar na Sihanoukville hebben we besloten nog een dagje hier te gaan zitten. We willen ook nog een bezoek aan de Killing Fields brengen en nog wat tempels bezoeken die we nu niet in een dagje hebben kunnen doen.
Cambodja dusver is een geweldige ervaring! We gaan nog even optimaal genieten van de tijd hier!
-
21 November 2008 - 09:32
Feli En Theo:
dat er meer is dan alleen mooie stranden en mooie tempels is wel duidelijk.
Als de zon maar blijft schijnen voor jullie daar.
liefs feli en theo -
21 November 2008 - 18:32
Floortje:
Heyyy wereldreizigers!! :)
Ik vind het echt geweldig super dat jullie deze reis maken! Echt tof :) Al die zon en avonturen verhalen maken mij wel een beetje jaloers hoor..hihi Want in ons koude kikkerlandje is het maar nix!
Onze tuin lijkt wel een zwembad vol modderprut..bha bha
En ´s ochtends vries je zowat van je fiets :S
Dus geniet er nog maar lekker van daar!
Helemaal opladen van jullie drukke werkende bestaan, back to basic!
Veel liefs van mij en PS: niet te bruin worden hoor, dat kan ik niet aan geloof ik!
Ciao xx -
23 November 2008 - 11:52
Sinterklaas:
Lieve Fleur,...
Waarom heb je je schoen niet gezet dit jar? Je bent toch wel lief geweest?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley